PaczkĂłw

Bezdomność została uznana za problem społeczny w latach międzywojennych - po raz pierwszy wspomina o tym Ustawa o opiece społecznej z 16 sierpnia 1923 roku. Po roku 1989 zjawisko bezdomności w Polsce wzrosło z powodu masowych zwolnień, nasilającego się bezrobocia oraz likwidacji miejsc w hotelach robotniczych, w których wcześniej meldowano osoby bezdomne.

Aktualnie brakuje precyzyjnych informacji o skali zjawiska bezdomności w Polsce. Liczbę osób bezdomnych określa się od 30 do nawet 300 tysięcy. Jedynym miarodajnym źródłem wiedzy w tym zakresie jest liczba osób, którym formalnie udzielona została pomoc przez ośrodki pomocy społecznej. Liczba ta ulega okresowym zmianom, oscylując wokół wartości 30-35 tysięcy ludzi. Ze sprawozdań nadsyłanych do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej przez organizacje pozarządowe wynika, że udzielają one pomocy ok. 80-130 tys. osobom. Tymczasem Stowarzyszenie "Monar" szacuje liczbę bezdomnych w naszym kraju na około 300 tysięcy.

Z informacji posiadanych przez organizacje pozarządowe wynika, iż wśród populacji osób bezdomnych wyraźnej zmianie ulega przekrój zawodowy i społeczny. Do placówek dla bezdomnych coraz częściej zgłaszają się osoby posiadające wykształcenie średnie i wyższe. Obniżeniu ulega wiek bezdomnych, w szczególności samotnych matek z dziećmi oraz osób uzależnionych od narkotyków i nosicieli wirusa HIV.

W województwie opolskim usługi wsparcia i pomocy osobom potrzebującym świadczy kilkanaście placówek, m.in.oddziały "Markotu", czyli wyspecjalizowanej jednostki organizacyjnej założonego przez Marka Kotańskiego Stowarzyszenia "Monar", które od wielu lat pomaga osobom bezdomnym. 

Szczegółowy wykaz placówek, które zapewniają miejsca noclegowe dla osób bezdomnych na Opolszczyźnie znajduje się tutaj.